Met de handen in de zij kijkt Klaus Orlik om zich heen. Hij is tevreden. En zeg nou zelf, dit statige, historische pand midden in de stad is toch veel beter dan die eerste locatie, in een wijk ver buiten het centrum van Opole? Met nauwelijks verlichte straten, zonder duidelijke hoofdwegen? Nee, dan dit pand, tussen een kapper en een sportwinkel in. Dat móet wel voor traffic zorgen.

Vijftig vierkante meter is meer dan genoeg. Tenminste, voorlopig. Houten muren, een vier en een halve meter hoog plafond: de ruimte oogt authentiek en representatief. De bureaus, stoelen en kasten (en de computer die Tom liet bezorgen) maken de professionele uitstraling af  Internet is aangevraagd – nog een maandje wachten – maar de telefoon doet het al. De grootste uitdaging was het overtuigen van de huurbazin. Wat was ze wantrouwig! Eén maand huur plus twee maanden borg: dat wilde ze vooruitbetaald hebben. Cash, wel te verstaan. Want in dat Nederlandse plan had ze nul komma nul vertrouwen. Polen die in Nederland gaan werken? Ga toch weg… Uiteindelijk ging ze na de vijfde poging overstag. Het enthousiasme van haar jonge landgenoot trok haar over de streep. OK, en die envelop met de huur. Enthousiasme, dat is de siddering die Klaus ervaart in zijn nieuwe werkomgeving. Bijzonder om met die Nederlander in zee te gaan. Nog even, en hij helpt de eerste Polen aan werk in Nederland. Aan de slag!

Polen anno 2004 was een land in opbouw. “We kwamen pas net weer op gang na de grote doorbraak”, aldus Klaus. “Het opengaan van de grenzen voor arbeidsmigranten was een enorme omslag. Ineens konden we het land uit! Dat wil zeggen: de Polen met een Pools- Duits paspoort. Voor werknemers met uitsluitend een Poolse pas bleven de grenzen nog gesloten.”

Nieuw perspectief

De drive om naar het buitenland te gaan was voor de meeste Polen gigantisch. De verdiensten in het westen waren immers veel beter: gemiddeld werd er vijf tot zes keer meer loon betaald dan de schamele drie- tot vierhonderd euro die men per maand in Polen verdiende. “Dat bedragje was net genoeg om te overleven, maar bood je geen enkel perspectief op meer”, stelt Klaus.“Werken in landen als Duitsland en Nederland opende deuren. Met zo’n salaris kon je echt een beter leven opbouwen, je huis afbetalen, studeren…”

Perfecte bestemming

Toen Tom zijn plan presenteerde om een uitzendkantoor in Opole te openen, had Klaus geen moment geaarzeld. Nederland was de perfecte bestemming: een welvarend, open land met vriendelijke mensen, op prima rijafstand en zonder de historische lading dat een land als Duitsland wel had. Polen hebben een sterke wil, een krachtig arbeidsethos en de drang om de wereld te ontdekken. Als wij voor goede arbeidsvoorwaarden, huisvesting en vervoer zouden zorgen, moest het lukken. Ik zag het helemaal zitten.”

Eerste struikelblokken

Onder de naam Workforce openden ze in 2004 de deuren. Ondanks het vertrouwen dat Klaus had, waren er enkele stevige obstakels te overwinnen. Want arbeidsethos is mooi, maar de Poolse industrie bleek de Nederlandse niet. Klaus: “Polen was in die tijd nog niet zo ontwikkeld, bedrijven opereerden in betrekkelijke eenvoud. We hadden bijvoorbeeld de grootste moeite om reachtruckchauffeurs te vinden voor de Nederlandse markt, om de simpele reden dat we in Polen nog helemaal geen grote magazijnen hadden. Daartegenover stond dat mijn landgenoten wel graag wilden leren.”

Stroomversnelling

Klaus vertelt met genoegen over de eerste bus met twintig Polen die koers zette naar Nederland. Het bleek de opmaat voor meer – veel meer. “Het ging goed, maar de eerste jaren waren zeker niet gemakkelijk. De ene keer stonden de Polen te trappelen, maar was er geen werk in Nederland; de volgende keer was de vraag naar goede werknemers enorm en kregen we ze niet aangesleept.” Pas toen in 2007 ook arbeiders met uitsluitend een  Pools paspoort over de grens mochten werken, kwam Workforce echt in een stroomversnelling.

Tweede, derde, vierde kantoor

In 2007 opende een tweede Workforcekantoor, in Bydgoszcz, in het noordwesten van Polen. Daarna volgden vestigingen in Lublin (2014) en Białystok (2015), beide in het oosten van het land. Anno 2018 heeft Flexspecialisten via Workforce dagelijks zo’n 1.000 mensen aan het werk. En overal kreeg Klaus tevreden Poolse medewerkers over de vloer. “Ze maken persoonlijke groei door, hun toekomst kreeg kleur. Ons werk heeft echt levens veranderd.”

Nieuwe uitdaging

Inmiddels is het arbeidsklimaat in Polen dusdanig verbeterd dat het een steeds grotere uitdaging wordt om werknemers te vinden die de oversteek willen maken. Klaus: “Zeker in de grote Poolse steden is het verschil met Nederland klein geworden. Daarom focussen we ons meer en meer op arbeidskrachten uit de kleinere steden en dorpen. We moeten ons blijven onderscheiden in bemiddeling, het bieden van passend, uitdagend werk, huisvesting, vervoer, enzovoorts. Daar ligt de sleutel voor de toekomst.”

Bron: Jubileumboek 25 jaar Flexspecialisten